Kartal vip escort soğuk sokaklarında gece ağır ağır ilerliyordu. Sahilden esen rüzgâr tuzlu ve keskin kokusuyla insanın içine işlerken, sokak lambaları titrek bir ışık saçıyordu. Elif, ellerini montunun ceplerine sokmuş, sessiz adımlarla yürüyordu. Ayakkabılarının altı ıslanmış, yorgun yüzü rüzgârla solgunlaşmıştı.
Elif, yirmi üç yaşındaydı. Hayat ona çocuk yaşta yük bindirmişti. Kartal escort arka mahallelerinden birinde, tek odalı rutubetli bir evde büyümüştü. Babası içki bağımlısıydı, annesi evlere temizliğe giderdi. Kavgalar, yoksulluk, açlık… Hepsi Elif’in hayatında eksik olmamıştı. On yedi yaşında babası evi terk ettiğinde, annesi hastalanmıştı. Elif okulu bırakıp çalışmaya başladı.
Bir gün, işten kovulduğunda çaresizlik onu en köşeye sıkıştırdı.
İlk geceyi hiç unutmamıştı. Korkudan titrerken dudakları morarmıştı. Sabahları eve döndüğünde aynaya bakamazdı. “Bu ben miyim?” diye fısıldardı her seferinde.
Güneş yeni doğuyordu. Bankta oturmuş, denize taş atmaya çalışan küçük bir kız çocuğu vardı. Elif yanına Vip oturdu. Kız dönüp “Abla, taşlar neden batıyor?” diye sordu. Elif gülümsedi. “Bazı şeyler yüzmek istemez,” dedi. O an, kendi hayatını düşündü. Belki de o da yıllardır batmamak için çırpınıyordu.
O sabah karar verdi. Hayatını değiştirecekti. Kartal Kadın Dayanışma Merkezi’nin kapısına gitti. Sonunda bir gün cesaretini topladı. İçeri girdiğinde biri ona gülümsedi. O gülümseme, Elif’in içindeki karanlığı aydınlattı.
Bir yanıt yazın