Ümraniye escort sokakları o gece sessizdi. Yağmur, çatılardan süzülerek kaldırıma düşüyor, sokak lambalarının titrek ışıkları su birikintilerinde seks dans ediyordu. Ayşe, ince montunu sıkıca kapattı. Soğuk, sadece tenine değil, içine kadar işliyordu. Bir elinde küçük çantası, diğerinde bir umut kırıntısı vardı.
Henüz yirmi bir yaşındaydı. Ama hayat, yaşının çok ötesinde yükler bindirmişti omuzlarına. Babasını küçük yaşta kaybetmiş, annesiyle birlikte Ümraniye vip escort eski apartmanlarından birinde büyümüştü. Annesi milf temizliklere gider, akşamları yorgun ama gülümseyerek dönerdi. Fakat bir gün hastalık kapısını çaldığında o gülüşler soldu.
Ayşe, liseyi yarıda bırakmak zorunda kaldı. Önce kafede, sonra tekstil atölyesinde çalıştı. Ama aldığı maaş ne kira yetti ne ilaca. Her gün biraz daha çaresiz hissetti. Bir akşam işten dönerken otobüste tanıştığı bir kadın, ona “kazanmanın başka yolları” olduğunu söyledi. Ayşe önce reddetti. Ama günler geçtikçe borçlar büyüdü, buzdolabı boşaldı. Sonunda, istemediği o yola adım attı.
Ümraniye’nin geceleri, Ayşe’nin sessiz tanığı oldu. Her sabah aynaya baktığında kendini tanıyamazdı. Gözlerindeki ışıltı çoktan sönmüş, yerini yorgun bir donukluk almıştı. “Bu ben değilim,” diye fısıldardı her seferinde. Ama başka seçeneği olmadığını sanıyordu.
Bir sabah, sabaha karşı eve dönerken küçük bir çocukla karşılaştı. Çocuk, çöpten kâğıt dolgun memeli topluyordu. Ayşe elindeki simidi uzattı. Çocuk, teşekkür edip koşarak uzaklaştı. O an içi burkuldu. “Ben de o çocuk gibiyim,” diye düşündü. “Ama hâlâ elimde bir parça umut var.”
Ertesi gün, cesaretini toplayıp Ümraniye escort Kadın Dayanışma Merkezi’ne gitti. Kapının önünde uzun süre durdu. İçeri girdiğinde kalbi deli gibi atıyordu. Kadınlar onu yargılamadı; sadece dinlediler. Ayşe, ilk defa biri tarafından anlaşıldığını hissetti.
Bir yanıt yazın