Etiket: kadıköy escort

Tuzla escort sahilinde geceler hep uzun olurdu. Rüzgâr, tuz kokusunu şehrin içine doğru taşırken sokak lambaları titrek bir ışıkla yanar, kaldırımda vip yürüyenlerin gölgeleri uzayıp kısalırdı. Zehra, o gece yine aynı kaldırımın köşesinde duruyordu. Yirmi üç yaşındaydı, ama yüzündeki çizgiler sanki ömrünün yarısını çoktan eskittiğini gösteriyordu.

Üstünde ince bir mont, elinde eski bir çanta vardı. Montun yırtılmış kolunu ara sıra düzeltmeye çalışıyor, sonra yılgın bir ifadeyle vazgeçiyordu. Tuzla escort gece soğuğu tenine işlerken içten içe, “Bu gece de geçecek,” diye mırıldandı.

Zehra üç yıl önce Adana’dan İstanbul’a kaçmıştı. Evdeki baskı, yokluk, babasının öfkesi ve annesinin sessiz çaresizliği… Bir yerden sonra dayanamayacağını anlamıştı. Kaçtığında nereye gideceğini bilmiyordu ama İstanbul’un büyüklüğü ona yeni bir hayat vaadi gibi görünmüştü. Fakat şehre adım attığında, kimse ona gerçeklerin masallardaki gibi olmadığını söylememişti.

Bir süre otogarda sabahladı, mendil sattı, iş aradı. Sonra bir kadınla tanıştı. Kadın ona fahişe yardım edeceğini söyledi, sıcak bir söz verdi, güven verdi. Ama Zehra’nın o gün bilmediği şey, güvenin bazen insanı en kolay yaralayan olgun şey olduğuydu. Kadının yardımıyla sokaklara çıktı; paranın çabuk kazanılan ama ağır bedelli yolunu öğrendi. Birkaç yıl içinde Zehra istemediği bir hayatın içine sürüklenmişti.

Ateşli Esc

Tuzla vip escort, özellikle sahil çevresinde geceler tehlikeliydi. Bir gün polis kovalamacası, bir gün saldırgan bir müşteri, bir gün başka bir kadının öfkesi… Zehra artık tüm bu kaosun içinde kendine ait tek bir şey kalıp kalmadığını bile bilmiyordu.
O gece de, içten içe kötü bir his taşıyordu.

Bir ara, karşı kaldırımdaki çay ocağından yükselen buhar dikkatini çekti. İçeri girip bir çay içmeyi düşündü ama yanında sadece birkaç lira vardı, o parayı da eve dönerken minibüs için ayırmıştı. “Keşke sıcak bir şey içebilsem,” dedi içinden.

Tam o sırada yaşlıca bir adam çay ocağından çıkıp ona doğru yürüdü. Zehra tedirgin oldu, geri adım attı.
Adam yumuşak bir sesle,
“Evladım, bu saatte burada üşüyorsundur,” dedi ve elindeki kartonu uzattı. İçinde bir bardak sıcak çay vardı.

Tuzla escort geceleri, sahilden yükselen tuz kokusu ve uzaktan geçen gemilerin ışıklarıyla sessizce akardı. Bu sessizliğin içinde, yirmi iki yaşındaki Elvan her adımında hayatın ağırlığını biraz daha omuzlarında kondom hissediyordu. Gündüzleri kimse ona dikkat etmezdi; gecelerinse karanlığına karışıp kayboluyordu. Çünkü Elvan, genç yaşına rağmen hayatta kalmak için istemediği bir hayatın içine sürüklenmiş bir hayat kadınıydı.

Elvan’ın hikâyesi aslında bir çaresizlik hikâyesiydi. Babasını küçük yaşta kaybetmiş, annesiyle seks bağımlısı birlikte uzun yıllar boyunca İstanbul’un farklı semtlerinde tutunmaya çalışmışlardı. Ancak annesi hastalanınca, evin tek çalışanı Elvan oldu. Önce garsonluk yaptı, sonra bir tekstil atölyesinde çalıştı. Ama maaşlar kiraya bile yetmiyordu. Hastane masrafları birikti, üstüne borçlar eklendi. Yaşadığı hayat sanki boğazına çökmüş bir el gibiydi.

Bir gün tanıştığı bir kadın, ona daha “kolay para” kazanabileceğini söyledi. Elvan önce reddetti; ama borçlular kapıya dayandığında, annesinin ilaçlarını alamadığında çaresizlik kazandı. İşte böyle başladı Elvan’ın karanlık geceleri…

Tuzla escort ara sokaklarında, sahilde yürürken insanların bakışlarından kaçmaya çalışırdı. Kimi zaman yağmur altında saatlerce dolaşır, kimi zaman soğuğun iliklerine işlediğini hissederdi. Ama her de götten fasında annesinin yüzünü düşünürdü: “Biraz daha dayanırsam iyi olacak.” O, her şeyi annesi için yapıyordu.

Bir gece sahilde yürürken, önünde duran küçük bir martı dikkatini çekti. Yanına çöktü, titreyen kuşu ellerine aldı. O anda, kendini o martıdan farklı görmedi. “Benim de kanadım kırık… ama uçmak istiyorum,” diye düşündü.

Kuşu veterinere anal götürmek için yakındaki bir çay ocağına girip yardım istedi. Ocağın sahibi Hasan, Elvan’ın gözlerindeki çaresizliği fark etti. Onu yargılamadan, sorgulamadan veterineri aradı, kuşu teslim ettiler. Elvan teşekkür edip çıkmaya hazırlanırken Hasan ona baktı

Üsküdar escort dar sokaklarından biri, gecenin sessizliğine gömülmüştü. Yağmur, kaldırımlardaki taşlara yavaşça vuruyor, Kız Kulesi’nin ışığı uzaktan solgun bir umut gibi yanıp sönüyordu. Elif, başındaki kapüşonu çekip omzundaki ince montu sıkıca kapattı. Ayakları sırılsıklam olmuştu ama durmak istemiyordu. Ne kadar yürürse, içindeki ağırlıktan o kadar uzaklaşacağını sanıyordu.

Elif yirmi iki yaşındaydı. Hayat onu erken yaşta büyütmüştü. Ümraniye’den Üsküdar’a taşındıklarında babası çoktan evi terk etmiş, annesi bir apartman dairesinde temizlik işine başlamıştı. Yoksulluk, onların evinde hiç eksik olmamıştı. Bir gün annesi hastalanıp yatağa düştüğünde Elif’in çocukluğu tamamen bitti. Okulu bıraktı, bir tekstil atölyesinde işe girdi. Sabah altıda çıkıyor, gece yarısına kadar çalışıyordu. Ama kazandığı para ne kiraya ne de ilaçlara yetiyordu.

Bir gece, işten dönerken durağın kenarında tanıştığı bir kadın hayatını değiştirdi. “İstersen kolay para kazanabilirsin,” demişti. Elif önce karşı çıkmıştı ama günler geçtikçe çaresizlik onu yavaş yavaş tüketti. Annesinin ilaçlarını alamadığı o haftada, elinde kalan son umut kırıntısını da kaybetmişti. Ve o gece, Üsküdar escort sokaklarında yürümeye başladı.

Geceler geçtikçe, Elif içindeki utancı bastırmayı öğrendiğini sandı. Ama sabahları eve dönerken aynaya baktığında tanımadığı bir yüz görüyordu. Gözleri sönmüş, kalbi taş kesilmişti. Bazen Kız Kulesi’ne bakarken içinden şöyle geçirirdi: “O kule bile yalnız ama dimdik duruyor… Ben neden duramıyorum?”

Bir gün, Salacak sahilinde sabahın erken saatinde otururken yanına yaşlı bir kadın geldi. Kadın, elinde bir simit poşetiyle martılara yem atıyordu. Elif’e dönüp “Kızım, bazen insan en karanlık gecelerde kendi ışığını bulur,” dedi.

O gün, kadın ona bir adres verdi: Üsküdar Kadın Dayanışma Evi. Elif önce gitmeye cesaret edemedi. Günlerce kapısının önünden geçti, sonra bir sabah içeri girdi. İçerideki kadınlar ona sıcacık bir tebessümle yaklaştı. Yargılayan kimse yoktu. “Buradasın, bu bile bir başlangıç,” dediler.

Ümraniye escort sokakları o gece sessizdi. Yağmur, çatılardan süzülerek kaldırıma düşüyor, sokak lambalarının titrek ışıkları su birikintilerinde seks dans ediyordu. Ayşe, ince montunu sıkıca kapattı. Soğuk, sadece tenine değil, içine kadar işliyordu. Bir elinde küçük çantası, diğerinde bir umut kırıntısı vardı.

Henüz yirmi bir yaşındaydı. Ama hayat, yaşının çok ötesinde yükler bindirmişti omuzlarına. Babasını küçük yaşta kaybetmiş, annesiyle birlikte Ümraniye vip escort eski apartmanlarından birinde büyümüştü. Annesi milf temizliklere gider, akşamları yorgun ama gülümseyerek dönerdi. Fakat bir gün hastalık kapısını çaldığında o gülüşler soldu.

Ayşe, liseyi yarıda bırakmak zorunda kaldı. Önce kafede, sonra tekstil atölyesinde çalıştı. Ama aldığı maaş ne kira yetti ne ilaca. Her gün biraz daha çaresiz hissetti. Bir akşam işten dönerken otobüste tanıştığı bir kadın, ona “kazanmanın başka yolları” olduğunu söyledi. Ayşe önce reddetti. Ama günler geçtikçe borçlar büyüdü, buzdolabı boşaldı. Sonunda, istemediği o yola adım attı.

Ümraniye’nin geceleri, Ayşe’nin sessiz tanığı oldu. Her sabah aynaya baktığında kendini tanıyamazdı. Gözlerindeki ışıltı çoktan sönmüş, yerini yorgun bir donukluk almıştı. “Bu ben değilim,” diye fısıldardı her seferinde. Ama başka seçeneği olmadığını sanıyordu.

Bir sabah, sabaha karşı eve dönerken küçük bir çocukla karşılaştı. Çocuk, çöpten kâğıt dolgun memeli topluyordu. Ayşe elindeki simidi uzattı. Çocuk, teşekkür edip koşarak uzaklaştı. O an içi burkuldu. “Ben de o çocuk gibiyim,” diye düşündü. “Ama hâlâ elimde bir parça umut var.”

Ertesi gün, cesaretini toplayıp Ümraniye escort Kadın Dayanışma Merkezi’ne gitti. Kapının önünde uzun süre durdu. İçeri girdiğinde kalbi deli gibi atıyordu. Kadınlar onu yargılamadı; sadece dinlediler. Ayşe, ilk defa biri tarafından anlaşıldığını hissetti.

Pendik escort gri sokakları, geceyle birlikte sessizliğe gömülmüştü. Sahilden gelen rüzgâr, tuzlu deniz kokusunu sokak aralarına taşıyor, uzaktan bir trenin sesi duyuluyordu. Zeynep, elleri cebinde yürüyordu. İnce montu rüzgâra dayanamıyor, omuzları titriyordu. Her adımı, geçmişinden kaçmaya çalışan bir kadının sessiz itirafı gibiydi.

Yirmi iki yaşındaydı. Ama yüzündeki yorgunluk, göz altındaki mor halkalar ve bakışlarındaki donukluk onu olduğundan çok daha yaşlı gösteriyordu. Pendik escort arka mahallelerinden birinde, tek odalı rutubetli bir evde yaşamaya çalışıyordu. Babası yıllar önce evi terk etmiş, annesi de uzun bir hastalığın ardından vefat etmişti.
Zeynep’in hayalleri vardı bir zamanlar; lise bittikten sonra kuaför açmak istiyordu. Ama hayat, onun hayallerini gerçeğe değil, hayatta kalmaya yönlendirmişti.

Önce markette çalıştı, sonra temizliklere gitti. Ama aldığı para ne kiraya ne faturaya yetti. Gün geldi, cebinde sadece birkaç lira kaldı.
Bir akşam, sahilde otururken yanına bir kadın geldi. Kırklı yaşlarında, yüzünde acıdan yoğrulmuş bir gülümseme vardı. “Bazı yollar kolay değildir,” dedi kadın, “ama bazen o yollarda yürümek zorunda kalırsın.”
Zeynep o sözü uzun ateşli süre unutamadı. Günlerce direndi, ama çaresizlik insanın sınırlarını yavaşça kırıyordu. Sonunda, istemediği bir hayata adım attı.

Pendik escort geceleri artık onun dünyası olmuştu. Karanlık köşelerde, kimsenin görmek istemediği bir yüz haline gelmişti. İnsanların bakışlarında utanç değil, sadece yargı vardı.
Ama her sabah eve dönerken aynaya baktığında kendi gözlerinden kaçamıyordu. Her defasında sessizce fısıldardı:
“Ben bu değilim.”

Bir sabah, yorgun gözlerle sahile indi. Deniz griydi ama güneşin ilk ışıkları suyun üzerinde parlıyordu. Bankta oturan yaşlı bir adam, elindeki çayı karıştırırken ona baktı:
“Kızım,” dedi, “deniz kirlenir ama yine de içindeki yaşamı taşır. İnsan da öyle.”

O söz Zeynep’in içinde bir umut kıvılcımı yaktı.
O gün, Pendik Kadın Dayanışma Merkezi’nin kapısına gitti. Elinde hiçbir şey yoktu, ama içinde yeniden başlama isteği vardı. Kapıyı çaldı, içeri girdi. Kadınlar onu dinledi, yargılamadı. Dikiş kursuna yazıldı, sonra temizlik işine girdi.

Kartal vip escort soğuk sokaklarında gece ağır ağır ilerliyordu. Sahilden esen rüzgâr tuzlu ve keskin kokusuyla insanın içine işlerken, sokak lambaları titrek bir ışık saçıyordu. Elif, ellerini montunun ceplerine sokmuş, sessiz adımlarla yürüyordu. Ayakkabılarının altı ıslanmış, yorgun yüzü rüzgârla solgunlaşmıştı.

Elif, yirmi üç yaşındaydı. Hayat ona çocuk yaşta yük bindirmişti. Kartal escort arka mahallelerinden birinde, tek odalı rutubetli bir evde büyümüştü. Babası içki bağımlısıydı, annesi evlere temizliğe giderdi. Kavgalar, yoksulluk, açlık… Hepsi Elif’in hayatında eksik olmamıştı. On yedi yaşında babası evi terk ettiğinde, annesi hastalanmıştı. Elif okulu bırakıp çalışmaya başladı.

Bir gün, işten kovulduğunda çaresizlik onu en köşeye sıkıştırdı.

İlk geceyi hiç unutmamıştı. Korkudan titrerken dudakları morarmıştı. Sabahları eve döndüğünde aynaya bakamazdı. “Bu ben miyim?” diye fısıldardı her seferinde.

Güneş yeni doğuyordu. Bankta oturmuş, denize taş atmaya çalışan küçük bir kız çocuğu vardı. Elif yanına Vip oturdu. Kız dönüp “Abla, taşlar neden batıyor?” diye sordu. Elif gülümsedi. “Bazı şeyler yüzmek istemez,” dedi. O an, kendi hayatını düşündü. Belki de o da yıllardır batmamak için çırpınıyordu.

O sabah karar verdi. Hayatını değiştirecekti. Kartal Kadın Dayanışma Merkezi’nin kapısına gitti. Sonunda bir gün cesaretini topladı. İçeri girdiğinde biri ona gülümsedi. O gülümseme, Elif’in içindeki karanlığı aydınlattı.

Ümraniye escort dar sokaklarında gece yine ağır ağır ilerliyordu. Sokak lambalarının solgun ışığı yağmur damlalarıyla dans ediyor, kaldırımlar sessizce oral parlıyordu. Elif, montunun kapüşonunu başına geçirip rüzgâra karşı yürüdü. Ayakları üşümüş, yüreği ise çoktan donmuştu. Her adımı, yaşadığı hayata bir isyandı aslında.

Yirmi iki yaşındaki Elif’in hikâyesi, yoksulluğun gölgesinde başlamıştı. Babası yıllar önce evi terk etmiş, annesiyle birlikte Ümraniye olgun escort kenar bir mahallesinde yaşam mücadelesine girişmişlerdi. Küçük yaşta okulu bırakmak zorunda kalmış, önce markette kasiyerlik, sonra tekstil atölyesinde dikiş yapmıştı. Ama hayat, kazandığından çok daha fazlasını ondan alıyordu. Kira, borç, hastalık… Her şey üst üste gelmişti.

Annesi hastalandığında artık çaresizdi. Elinde kalan birkaç lira, bir kutu ilaç bile alamıyordu. O zaman tanıştı Ayla’yla — sokakta tesadüfen karşılaştığı, makyajı akmış ama gözlerinde tuhaf bir cesaret olan bir kadınla. Ayla, “Herkesin bir bedeli var, Elif. Kimi parayla, kimi utançla öder,” demişti. O cümle Elif’in beyninde yankılanıp durdu. Ve bir gece, çaresizlik gururunu susturdu.

O günden sonra Elif’in geceleri değişti. Her adımı bir yük, her bakış bir yargı oldu. İnsanların küçümseyen gözleri, dudaklarının kenarındaki alaycı ifadeler… Hepsini sessizce içine attı. Çünkü annesinin yüzündeki gülümseme, her şeye değerdi. Ama aynaya baktığında kendi yüzünü tanıyamıyordu artık.

Bir sabah, eve dönerken kondom sokakta elinde defteriyle oturan küçük bir kız gördü. Kız ağlıyordu. Yanına gidip “Ne oldu?” diye sordu. Kız, “Kalemim yok, ödevimi yapamıyorum,” dedi. Elif çantasını karıştırdı, birkaç lira buldu. “Al, kalem al kendine,” dedi. Kızın yüzü gülünce Elif’in gözleri doldu. “Teşekkür ederim abla,” dedi çocuk. O iki kelime, Elif’in içinde yıllardır hissetmediği bir sıcaklık bıraktı.

O gün, değişmeye karar verdi. Ümraniye escort Kadın Dayanışma Merkezi’ne gitti. Başta utanıyordu, konuşamadı. Ama oradaki kadınlar onu dinledi, yargılamadı. Dikiş kursuna başladı, temizlik işleri buldu. Kendi parasını kazanmak, Elif için yeniden doğmak gibiydi.

Tuzla escort sahiline vuran dalgalar her gece aynı sesi çıkarırdı; hüzünle umut arasında bir ses. O ses, Melisa’nın yorgun adımlarına eşlik ederdi. Henüz yirmi yaşındaydı ama kalbi, yılların ağırlığını taşır gibiydi. Her akşam aynı sokak lambasının altına gider, rüzgârın yüzüne çarpmasına izin verirdi. O rüzgârda sanki geçmişinin izleri gizliydi.

Melisa küçük yaşta ailesini kaybetmişti. Çocuk Esirgeme Kurumu’nda büyümüş, on sekizine geldiğinde kendi ayakları üzerinde durmaya çalışmıştı. Ancak İstanbul gibi büyük bir şehirde “tek başına” olmak kucaktan inmeyen kolay değildi. İş bulmak için kapı kapı dolaşmış, ama hep yaşı ya da tecrübesizliği bahane edilerek geri çevrilmişti. Parasız, çaresiz ve yalnız kaldığında bir tanıdığı ona “geçici bir iş” teklif etmişti. İşte o geçici iş, onu yıllardır çıkamadığı bir karanlığa sürüklemişti.

Tuzla escort sahil kenarında, her gece farklı bir yüzle karşılaşıyordu. İnsanların yüzleri değişiyordu ama bakışları aynıydı: yabancı, soğuk ve acımasız. Melisa bazen denize bakar, “Ben kimim?” diye fısıldardı. O deniz, sırlarını kimseyle paylaşmaz, sadece dalgalarıyla cevap verirdi.

Bir gece, sabaha karşı sahilde otururken bir kadın yanına geldi. Elinde çay vardı. “Üşüyorsun, belli,” dedi kadın. Adı Gül’dü. Kadın, Tuzla vip escort bir yardım merkezinde çalışıyordu. Melisa önce konuşmak istemedi ama Gül’ün gözlerindeki sıcaklık, buzlarını eritmeye başladı. Gül, ona “Yeniden başlamak istiyorsan, kapımız açık,” dedi.

O gece Melisa uzun süre düşündü. Yaşamın acımasızlığı kadar, içinde hâlâ küçük bir umut vardı. Sabah olunca milf cesaretini topladı ve Gül’ün söylediği merkeze gitti. İçeri adım attığında gözleri doldu; kimse ona kötü bakmıyordu. İlk defa birileri, onu geçmişiyle değil, geleceğiyle görmek istiyordu.

Aylar geçti. Melisa artık merkezde temizlik işi yapıyordu, bazen de yeni gelen kadınlara çay ikram ediyordu. Her sabah işe gitmeden önce deniz kenarında durup derin bir nefes alıyordu. “Hayat hâlâ zor,” diyordu kendi kendine, “ama artık yalnız değilim.”

Ümraniye escort dar sokaklarında gece sessizdi. Sokak lambalarının solgun ışığı kaldırım taşlarına vuruyor, yorgun şehir bir kez daha karanlığa gömülüyordu. Elif, uzun paltosunun yakasını kaldırıp hızlı adımlarla yürüyordu. Soğuk, tenine değil, kalbine işliyordu sanki. Her adımında geçmişin yankılarıyla dolu bir hayatın izleri vardı.

Elif, henüz yirmi iki yaşındaydı ama yaşadıkları, onu olduğundan çok daha büyük göstermişti. Çocuk yaşta babasını kaybetmiş, annesiyle birlikte ateşli geçim derdine düşmüştü. Annesi hastalanınca okulunu bırakmak zorunda kalmış, bir süre marketlerde, temizlik işlerinde çalışmıştı. Ama hayatın yükü ağırdı. Biriken borçlar, bitmeyen ihtiyaçlar… Derken bir gün, çaresizliğin en derin noktasında bir karar aldı. O karar, gençliğini, hayallerini ve iç huzurunu elinden aldı.

Geceleri sokak lambalarının altında, yabancı bakışların arasında para kazanıyordu artık. İlk başta cimcif kendinden nefret etmişti. Aynaya bakamıyor, kim olduğunu hatırlamak istemiyordu. Ama zamanla alıştı; çünkü alışmaktan başka çaresi yoktu. İnsan bazen yaşamamakla yaşamak arasında bir yerde kalır ya… Elif tam da oradaydı.

Bir gece, yağmur ince ince yağarken bir çocuk yaklaştı yanına. Elinde küçük bir kâğıt vardı. “Teyze, bunu düşürdün galiba,” dedi. Kâğıtta bir kuaför genç esc kursunun ilanı vardı. Elif şaşırdı, çünkü o kâğıdı hiç görmemişti. Çocuğun gözlerindeki masumluk, içindeki sönmüş umudu bir anlığına canlandırdı. Ertesi gün o kursun adresine gitti.

Kursu veren kadınlar, Elif’in hikâyesini dinledi. Onu yargılamadılar, dışlamadılar. “Herkes ikinci bir şansı hak eder,” dediler. Elif önce inanamadı, ama orada ümraniye seksi escort her gün biraz daha değişti. Her yeni müşteri, ona kendi hayatının da yeniden şekillenebileceğini hatırlattı.

Aylar geçti. Artık geceleri sokakta değil, gündüzleri bir kuafördeydi.

Ümraniye escort dar sokakları, gecenin sessizliğine gömülmüştü. Sokak lambalarının titrek ışıkları altında yürüyen Zehra, yirmi bir yaşındaydı. Henüz gençti ama yüzündeki çizgiler, yorgun gözleri, yaşından çok daha fazlasını kondom anlatıyordu. Her adımı, geçmişin ağırlığını taşıyordu. Soğuk hava ciğerlerine dolarken, montunun fermuarını çekti. “Biraz daha dayan,” dedi kendi kendine. Bu cümle, son yıllarda kendine en çok söylediği şeydi.

Zehra, Ümraniye vip escort kenar mahallelerinden birinde, eski bir apartmanın bodrum katında yaşıyordu. Küçüklüğünde annesini kaybetmiş, babasıyla kalmıştı. Babası alkol batağına düşmüş, evi geçindirme yükü kısa sürede Zehra’nın omuzlarına binmişti. Okulunu bırakmış, temizlik işlerinde çalışmaya başlamıştı. Ama hayat kolay değildi; iş bulmak zor, geçinmek daha da zordu.

Bir gün işten kovulduğunda, cebinde sadece birkaç lira kalmıştı. O gece aç yattı. Ertesi gün sokakta tanıştığı bir kadın ona “başka bir yol”dan bahsetti. “Kazanırsın, hem de kolayca” demişti kadın. Zehra önce reddetti, ama açlık, çaresizlik ve yalnızlık birleşince, hayatta kalmak için o yolu seçmek zorunda kaldı. O geceden sonra hayatı değişti.

Zehra artık geceleri Ümraniye escort sessiz arka sokaklarında dolaşıyordu. İnsanların bakışlarından kaçıyor, sabah olduğunda aynaya bakmaktan korkuyordu. Her şey ona yabancıydı: yüzü, sesi, bedeni, hatta kendi kalbi bile. Ama her gün yeniden giydiği o güçlü görünüm maskesinin altında, sadece ağlamak isteyen bir genç kız vardı.

Bir gece, yağmurun dinmediği bir akşamda, bir minibüs durağında ıslak bir banka oturdu. Yanına orta yaşlı bir kadın geldi. Elinde sıcak bir poğaça vardı. “Açsın galiba,” dedi yumuşak bir sesle. Zehra önce hiçbir şey söylemedi, sonra başını salladı. Kadın, elindeki poğaçayı uzattı. “Ben kadın dayanışma merkezinde çalışıyorum, istersen uğra,” dedi.

Zehra o gece boyunca uyuyamadı. Sabah olduğunda, içinden bir ses “git” dedi. Kadının verdiği adrese gitti. Küçük, sade bir yerdi ama içinde sıcak bir hava vardı. Onu yargılamadılar, dinlediler. Zamanla orada çalışmaya başladı; kurslara katıldı, kendi ayakları üzerinde durmayı öğrendi.